Foto’s van Bert Meijer
Kijk. Ook gisteravond kwam hij binnen. Hij kijkt rond en gaat zitten op de meest strategische plek. Zelf niet zo in beeld maar hij heeft perfect zicht op het doen en laten van de gasten van het Newscafe. Wat hij zich misschien niet realiseert is dat ook hij wordt gezien. Ja, natuurlijk wordt hij gezien. In de stad, op straat, in publieke ruimten, overal waar mensen zijn wordt er druk gekeken én gezien.
Eerder die dag staan twee meisjes met allebei lang blond haar voor een winkelruit. Ze buigen zich om de beurt voorover en weer snel rechtop om het haar over hun hoofd te zien zwaaien. De een zwiept nog mooier dan de ander. Ze hebben geen idee van de mensen achter de ruit die staan te genieten van de onschuld van deze scène. De bedrijfsleider vertelt ’s avonds thuis wat hij heeft gezien. Hij denkt aan de tijd dat hij zelf jong was. Hoe gedroeg híj zich toen?
Vandaag staan achter bar drie medewerkers die de genodigden voor het symposium straks van een drankje voorzien. Die éne medewerker heeft een té strakke glimlach getrokken, hij voelt zich niet op zijn gemak. De gasten druppelen binnen; met drankje en hapje zoeken ze een plekje aan een gejaste statafel. Op een gegeven moment staat overal iemand, aan sommige tafels twee maar aan de meeste een enkele gast. Ze kijken rond en staan te bewegen van het ene naar het andere been. Die man in het Newscafe, de meiden voor de winkelruit, de barman, de congresgangers. Het zijn allemaal prachtige portretten… Kon ik het maar vastleggen. Misschien ben ik wel gefotografeerd terwijl ik dit schrijf in het UMCG aan een tafeltje naast de fontein.
“Ik heb hier een schets gegeven van hoe, direct of indirect, de schrijver met beelden werkt. Ik heb hier geprobeerd een beeld te schetsen met mijn pen van mensen om mij heen.”
Bert Meijer