Foto’s van Yvonne Brandts
Sinds mijn 19e jaar heb ik de ziekte van Crohn. Door vervelende complicaties van deze ziekte was ik vanaf eind jaren 90 zo goed als aan huis gebonden. Fotograferen deed ik af en toe met mijn kleine Minolta-cameraatje rondom ons huis.
Toen ik in 2010 een stoma kreeg veranderde mijn leven volkomen. Ineens kon ik er weer op uit en werd mijn wereld een stuk groter. Nu had ik ook de mogelijkheid andere dingen te fotograferen dan bloemetjes in de tuin en eendjes aan de overkant in de vijver. Leuk, maar toch vrij beperkt.
Mijn interesse gaat vooral uit naar het fotograferen van dieren. In het begin in dierentuinen, later in wildparken, maar het mooiste is toch in de vrije natuur. Een hoogtepunt was onze reis naar Canada in 2011, waar ik van dichtbij grizzlyberen en zwarte beren heb gezien en gefotografeerd. In een beschermd gebied en zomaar langs de kant van de weg. Ook de twee ransuilen die een dag lang in een boom in onze tuin doorbrachten waren heel bijzonder.
Mijn droom is nog een keer een fotosafari in Afrika te maken. Het lijkt erop dat die droom later dit jaar werkelijkheid gaat worden.Voor mijn dierenfoto’s gebruik ik voornamelijk de Pentax K3III APS-C. Daarnaast fotografeer ik landschappen, vooral tijdens de mooie reizen die we sinds 2011 hebben kunnen maken. Hiervoor is mijn K1 FF het meest geschikt. Die camera gebruik ik ook voor mijn macrofoto’s. Naast mijn gewone macrolens pak ik ook regelmatig mijn Lensbaby-lenzen. De Velvet 56 en 28 om te spelen met scherpte en onscherpte en vanwege de zachte gloed vooral bij lage diafragmawaarden. De Sol 45, voor het creëren van interessante achtergrondpatronen. Met deze lenzen kun je alleen handmatig scherpstellen.
Ik ben lid van de fotoclub omdat ik daar uitgedaagd wordt om eens iets anders te proberen dan ik normaal fotografeer. Ook het bespreken van elkaars foto’s is erg nuttig en leerzaam.
Yvonne Brandts